بگذارم همین سکوت باشد. همین تحیر. بگذارم همین خود زخمی از حقیقت عریان نفس را با خود بار بکشم و ببرم شاید جایی که نگاهش به آدمها و اتفاق ها اینقدر از بالا نباشد. ببرم صبرش بدهم. صبر واقعی.